Bilmem Bu Gönülle Ben Nasıl Yaşayacağım - Münir Nurettin Selçuk

Affetmem

Eskisi kadar özlemiyorum seni,

Ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlarda.

Adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor.

Yokluğunun takvimini tutmuyorum artık.

Biraz yorgunum.

Biraz kırgın.

Biraz da kirletti sensizlik beni!

Nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama

“İyiyimler” yamaladım dilime.

Tedirginim aslında, seni unutuyor olmak,

Hafızamı milyon kez zorlamama rağmen 

yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni.

Gel diye beklemiyorum artık,

Hatta istemiyorum gelmeni.

Nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde.

Arasıra geliyorsun aklıma, banane diyorum.

Benim derdim yeter bana banane!

Alıştım mı yokluğuna?

Vaz mı geçiyorum, varlığından?

Tedirginim aslında,

Ya başkasını seversem?

İnan o zaman seni hayatım boyunca affetmem…

Özdemir Asaf

Meymenet Sokağı

bana köfteler hazırlayın salatalar hazırlayın bir de pencere
oturup umutla bir şeyler unutayım
siyah şarabın tadını bilirim orman gibi
siyah şarap siyah üzümlerden yapılır kokulu mahzenlerde
durdum bunları söylerim alışamadım
küçük küçük muştular üçüncü kat korkmadan aşk
en uzakta körler vardır aşk olsun derim onlara
tutarlar güneş ışığını maviye boyarlar yahut mora
gönendiklerini mi söylesem mutsuzluklarını mı
kalkalım meymenet sokağı'na varalım vaktidir

dört adam meymenet sokağı'nda durup bir eve baktılar
durdum ben de baktım ahşap bir evdi
istesek bakmazdık düşünün ama istedik baktık
kararmış tahtalarda yerleşmiş mutluluklar gördük
o bildiğimiz eskimiş güneşten dipdiri ışıklar
bir de kız gördük on altısında sevilmeyi özler
meymenet sokağı eğri büğrüydü ama loştu
görseniz loştu
meymenet sokağı'nın tadını hep bilirim ama gidemem
oturur dosya düzenlerim akşama kadar
daracık boş zamanlarımda durup sokakları düşünürüm
deniz kıyılarına inen ufak tefek sokakları
doksaniki dosya düzenlerim başlarım yeryüzünü sevmeye
alışmadığım şeyleri sevmeye çabalarım
bir vakit var yeşille beş buçuk arasında
evrenin sevişmek için yorulduğu yumuşadığı isteklendiği
ellerim kollarım sevinir ben sevinirim sokaklarda
durmaz yaşarım koyu koyu
dünyada meymenet sokağı var başka sokaklar var hep sokaklar

sokakları gerinerek sevmeye başlamaklar
ağaçlarla şaraplarla ben varım
en uzaktaki körler var aşk olsun onlara
daha ellialtı dosya var düzenliyeceğim
gökyüzünün kalkıp dudaklarıma bir değmesi var
oysa kapılar var duvarlar var perdeler var
bir bıraksalar
sonra başka şeyleri özlemeye...

Turgut Uyar

Genç Werther'in Acıları / Johann Wolfgang Von Goethe

Ah, kesin olan şu ki
mutluluğumuzdan yalnızca kalbimiz sorumlu.

Keşke insanlar, geçip giden şimdiyi yaşamak yerine geçmişte kalan bir sıkıntının hatıralarını anımsamak için hayal gücünü bu kadar zorlamasalar.

...

Kalbime küçük ve hasta bir çocuğa bakar gibi bakıyorum; her arzusunu yerine getiriyorum. bunu başkalarına söyleme; bundan dolayı beni ayıplayacak insanlar çıkabilir.

...

Eşit olmadığımızı, olamayacağımızı çok iyi biliyorum, ancak saygı görmek adına alt tabaka insanlarından kendini uzak tutmak gerektiğine inanan kişi, yenilgiden korktuğu için düşmandan saklanan bir korkak kadar eleştiriyi hak eder.

...

İnsan aslında karmaşık bir varlık değil. Çoğunluğu zamanın büyük bir bölümünü yaşamak için kullanıyor, geriye kalanı ise, özgür oldukları küçük zaman diliminden öyle korkuyor ki, ondan kurtulmanın her türlü yolunu deniyor. İşte insanın değişmez yazgısı!

...

Tüm mesleklerin zavallı yaşamımızı uzatmaktan başka bir amacı olmayan gereksinimleri karşılamaya yaradığını ... gözlemledikçe bunların hepsi Wilhelm, beni dilsizleştiriyor. 

...

Sonsuz olan yalnızca doğanın zenginliği ve büyük sanatçıyı yalnızca o yetiştiriyor... Bu kurallara göre kendini yetiştiren insan saçma ve kötü bir şey ortaya koymaz, kendini toplum ve terbiye kurallarına göre şekillendiren birinin asla çekilmez bir komşu, acayip kötü bir insan olamaması gibi; buna rağmen tüm kurallar da, ne denirse densin, doğayla ilgili gerçek duyguyu ve doğanın gerçek ifadesini bozar!

...

Bahçeden kopardığı bir baş lahanayı sofraya kotan insanın basit ve saf mutluluğunu kalbim hissedebiliyorsa, keyfime diyecek yoktur, çünkü o yalnızca lahanayı değil, bütün güzel günleri, onu ektiği o tatlı sabahı, suladığı o tatlı akşamları da sofraya koymuş olur, lahananın günbegün büyümesi ona haz verdiği için her şeyin tadına bir anda yeniden varır.

...

Tanrı bize nasıl davranıyorsa, biz de çocuklara öyle davranmalıyız. 

...

Şu "gerçi" sözcüğünü kullanmasalar insanları daha çok seveceğim; genelleme yapan her cümlenin istisna derdi olduğu bilinen bir şey değil mi?

...

Zira yalnızca empati kurduğumuzda bir konuyla ilgili olarak konuşabilme onuruna sahibiz.

...

Burada sorun birinin zayıf ya da güçlü olması değil, ister psikolojik, ister fiziksel olsun, duyduğu üzüntünün miktarına tahammül edebilmesi ya da edememesi. Bana göre, yüksek ateşten ölen birine korkak demek ne kadar uygunsuzsa, yaşamına son veren biri korkaktır demek de o kadar tuhaf.

...

Böyle mi olacaktı, insanı sonsuz derecede mutlu kılan şey, aynı zamanda üzüntünün kaynağı mı olmalı?

...

bazı şeylerin bizde eksik olduğunu çok sık duyumsuyoruz, eksikliğini duyduğumuz şey de çoğunlukla bir başkasında varmış gibi geliyor bize...

...

Yani her geçen gün sevgili dostum, insanların diğer insanları kendinden yola çıkarak değerlendirmesinin ne kadar aptalca olduğunu daha iyi anlıyorum. 

...

Bir başkasının onu nasıl sevebildiğini, sevmeye nasıl hakkı olduğunu bazen anlamıyorum, çünkü onu yalnızca ben o kadar yürekten ve o kadar fazla seviyorum...

...

Ah, insan öyle fani ki, yaşadığından gerçekten emin olduğu bu dünyada bile, varlığının tek bir gerçek iz bıraktığı bu dünyada bile, sevdiklerinin ruhunda ve hatıralarında o da sönüp solacak, hem de çok çabuk.

...

Ah, kesin olan şu ki mutluluğumuzdan yalnızca kalbimiz sorumlu.


Johann Wolfgang Von Goethe

Yaşıyoruz Sessizce / Şükrü Erbaş

iki kişilik yalnızlığım fotoğraflarının önünde,
birisi alıp götürdüğün, öteki bırakıp gittiğin.

6.

ister ölüm olsun ister ayrılık,

insan unutur mu var olduğu bedeni?

dünya sözüm, can evim;

bir gün ağzından uzak gülerse ağzım

tanrı gökyüzüyle boğsun beni.

15.

beni unutmaktan koru

beni yalnızlıktan koru

içimdeki merhamet soğumasın

yüzünü çevirme acımdan

beni taşa dönmekten koru

21. 

misafirler gitti,

biz kaldık yine.

eşyaların düzeni bozulmasın diye

çırpınıp durdum sessizce.

yeri değişen her şeyin

seni biraz daha uzaklaştırdığını söyledim.

öylece baktılar yüzüme.

insan anılarını nasıl korur başka?

bilmiyorum.

duvarda kocaman bir çivi deliği

yollarımın sahibi,

ben ölene kadar

ikimiz de bir yere gitmiyoruz.

34.

kefenimi toprağının altına sermedikçe

elimi çekmem senden, çekmemi bekleme.

Şükrü Erbaş

Bir Fotoğraf Bir Şiir / 3-Aşk

Sen kocaman çöllerde bir kalabalık gibisin,

Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin.

Bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır, bir güldürür;

Sen hem bir hastalık, hem de sağlık gibisin.

Özdemir Asaf

YÜZLEŞME / 5-Dört Mevsim

Sigaramın tütününe katsam seni
bir nefeste çeksem içime
çeksem çeksem içime dolsan 
sonbahar gelse ellerinden doğru

Yeniden değse saçların kalemime, kağıdıma
güzelleşse yazdığım ve çizdiğim ne varsa
sana adanmış şeyler sensiz kalmasa
kış gelse hatrından doğru

Gelmeni beklesem sokaklarda, soğuklarda
üşüsem üşüsem titresem
seni düşündükçe ısınsam
bahar gelse kokundan doğru

Çıksan gelsen 
çiçekleri sulamayışımız aklımıza gelse
su versek çiçeklere
yeniden tomurcuklansa her şey
yaz gelse gülüşünden doğru

Kasım 2016 / Beyoğlu

Bir Fotoğraf Bir Şiir / 2-Aşk

Nicedir bir pencereden deniz güzel değil

Sen varken kötü diye bir şey bilmiyorduk 
Mutsuzluklar, bu karalar yaşamada yoktu 
Sensiz karanlığın çizgisine koymuşlar umudu 
Sensiz esenliğimizin üstünü çizmişler 
Nicedir bir pencereden deniz güzel değil 
Nicedir ışımayan insanlığımız sensizliğimizden. 

Sen gel bizi yeni vakitlere çıkar. 

İlhan Berk

Bir Fotoğraf Bir Şiir / 1-Aşk

Ki Karaköy köprüsüne yağmur yağarken

Bıraksalar gökyüzü kendini ikiye bölecekti

Çünkü iki kişiydik

Şimdi sen kalkıp gidiyorsun

Git 

Gözlerin durur mu onlar da gidiyorlar. 

Gitsinler

Oysa ben senin gözlerinsiz edemem bilirsin 

Oysa allah bilir bugün iyi uyanmıştık 

Sevgideydi ilk açılışı gözlerimizin sırf onaydı 

Bir kuş konmuş parmaklarıma uzun uzun ötmüştü 

Bir sevişmek gelmiş bir daha gitmemişti 

Yoktu dünlerde evelsi günlerdeki yoksulluğumuz 

Sanki hiç olmamıştı

Oysa kalbim işte şuracıkta çarpıyordu

Şurda senin gözlerindeki bakımsız mavi, 

güzel laflı İstanbullar

Şurda da etin çoğalıyordu dokundukça lafların dünyaların

Öyle düzeltici öyle yerine getiriciydi sevmek

Ki Karaköy köprüsüne yağmur yağarken

Bıraksalar gökyüzü kendini ikiye bölecekti

Çünkü iki kişiydik

Oysa bir bardak su yetiyordu saçlarını ıslatmaya

Bir dilim ekmeğin bir iki zeytinin başınaydı doymamız

Seni bir kere öpsem ikinin hatırı kalıyordu

İki kere öpeyim desem üçün boynu bükük

Yüzünün bitip vücudunun başladığı yerde

Memelerin vardı memelerin kahramandı sonra 

Sonrası iyilik güzellik

Tanju Okan - Kadınım

*https://www.youtube.com/watch?v=rZGvlTExR48

Eşyalar toplanmış seninle birlikte 
Anılar saçılmış odaya her yere 
Sevdiğim o koku yok artık bu evde 
Sen 
Kıyıda köşede gülüşün kaybolmuş 
Ne olur terketme yalnızlık çok acı 
Bu renksiz dünyayı sevmiştik birlikte 

Sen kadınım 

Hatırla o günü karşıki sokakta 
Seni öptüğümü ilk defa hayatta 
Kollarımda benim ilkbahar sabahım 
Sen 
Sönmüş bak ışıklar ev nasıl karanlık 
O ılık aydınlık yuvamız soğumuş 
Geceler bitmiyor ağlıyorum artık 

Sen kadınım 

Eşyalar toplanmış seninle birlikte 
Anılar saçılmış odaya her yere 
Sevdiğim o koku yok artık bu evde 
Sen 
Masamız köşede öylece duruyor 
Bardaklar boşalmış herbiri bir yerde 
Sanki hepsi hasret senin nefesine 

Sen kadınım 

Bana bıraktığın bütün bu hayatın 
Yaşanan aşkların değeri yok artık 
Ben sensiz olamam artık anlıyorum 
Sen 
Şimdi çok yalnızım 
Ne olur kal benimle o kapıyı kapat 
Elini ver bana 
Dışarda yalnız, yalnız üşüyorum 

Sen kadınım

Eylül

Kadın gider ve bunun şiir olduğu söylenir
kadın gider ve bir şair doğar bundan
(Ben hangi kadından şair olduğumu bilirim)
"Yazın bittiği her yerde söylenir"se 
kadının gittiği de her yerde söylenir
kadın gittiği her yerde şiir diye söylenir:
Kadının gittiği yazın bittiğidir, her yerde
yaz biter kadın giderse, bunun sonu şiirdir,
yazın sonu şiirdir, şiirdir aşkın sonu...
Şehir her semtiyle yazın peşine düşse
yaz uzar bundan ve aşklar da nasiplenir,
yazın peşinde şehir, kadının peşinde şiir
eylülün semtine kadar böyle gidilir
bir gecede gittimdi hazirandan eylüle
eylül yazdan terkedilmişti, şiirse haziranda
kadın tarafından terkedildi o söylenceye:
Bütün oğullar anneyi bir şiire terkeder!
O kadın beni terkederse şair olurum
oğul olduğum kadın sakın beni terketme,
şiirdir söylenir, yazdır biter, kadındır gider

Bütün kadınlar şiiri bir kadına terkeder!

Haydar Ergülen

YÜZLEŞME / 4-Sensizlik

Her son yeni bir başlangıç demekmiş. Ben şimdi yeni başlangıcı olmayan bir sondayım; sensizlikteyim.

Sonu olmayan, kör bir kuyu sensizlik. Ama bu dipsiz kuyuda maruz kaldığım sonsuz ızdırabın çekilebilir bir tarafı var; bu ızdırapta sen varsın, dayanılmaz olsa da özlemin var, ellerinin sıcaklığı, saçlarının dalgalanışı ve bir tutamını usulca arkaya atışın var. 

Bu çaresizlikte özleminin var olmadığını hayal bile edemiyorum misal. Zira ben, senin özleminle var ediyorum kendimi bu sonda. Belki bu nedenle bu sonun yeni bir başlangıcının olmaması pek  ilgilendirmiyor ve üzmüyor da beni. Senin olduğun bir sondayken, ben neden yeni bir başlangıç yapmak isteyeyim ki iki gözümün çiçeği?

Ben biçare bir haldeyim. Yapabildiğim tek şey, sensizlikten doğan muazzam ve sonu olmayan o boşluğu özleminle doldurmak. Ötesini yapamıyorum, gücüm yetmiyor. Berisinde de yaşamak mümkün değil. Ellerim kollarım bağlanmış belki, bende kalan sadece seni düşünebilmek ve özleyebilmek saadeti.

Elimde kalan bu son saadete ne kadar sıkı sarıldığımı tahmin bile edemezsin canımın parçası. Bu son saadet de olmasa nefes alamayacakmışım gibi, yaşayamayacakmışım gibi geliyor mütemadiyen. Ve bu durum bu saadete çok daha sıkı sarılmama neden oluyor.

Vücudumun bir parçası haline geliyorsun yavaş yavaş. Ama vücudumun bir parçası haline gelen şey sen misin; yoksa sana olan bu özlemim mi, tam kestiremiyorum bu durumu. Belki kestiremediğim bu durumu sorgulamaktan da korkuyorum. Ama bu şeyin artık vücudumun bir parçası haline gelmesi durumunu iliklerime kadar hissediyorum. Tahmin bile edemeyeceğim diğer bir husus da bu histen ne kadar hoşnut olduğum.

Bu biraz da acıyı benimsemek meselesi belki de. Acı sonuçta bir ızdırap, bir yerden sonra insanı yaşamaktan alıkoyan bir şey. Ama bu, acının benimsenmediği durumda ortaya çıkan bir his. Bir de o acıyı benimseyip içine almak var, bir. İşte tam da o evrede insan bir parçası gibi hissediyor o acıyı, o acı olmaksızın da yaşayamayacağını anlıyor yavaş yavaş… İşte şairin “acılara tutunmak” deyişinin vücut bulmuş hali böyle bir şeymiş, şimdi kavrayabiliyorum tam manasıyla.

Aynı zamanda bir bektaşi deyişi “Bir derdim var bin dermana değişmem” der ya, o da tam  böyle bir şey belki de. Ama elbet, benim bu derdi değişebileceğim bir derman var, yalnızca bir…

            Ölüm bir kurtuluş mu? Bu histen rahatsız olsam, o acıyı içselleştirip bir dermana, tutunacak bir dala dönüştürememiş olsam belki bir çıkış yolu gibi gelebilirdi ölüm, geldi de zamanında. O zaman da sana bu acıyı yaşatmaya hakkım yok diye yapamadım.

Şimdi bu durumdayken o da mümkün değil artık. Ölemiyorum da, yaşamaya mahkum edilmiş gibiyim adeta; normalde insanlar ölür, ben ise bu saatten sonra ancak telef olabilirim…

Kefenimi toprağının altına sermedikçe

Elimi çekmem senden, çekmemi bekleme*

Bu da yazının şarkısı olsun o zaman**

*Şükrü Erbaş

**https://www.youtube.com/watch?v=Z_iKSnJuGaY

Ekim / 2016

Sen Benim 17 Yaşımsın

Sen benim 17 yaşımsın 
Deli çağımsın 
Sen benim ayakkabımın arkasına ilk basışımsın 
İlk cigaram, ilk ıslığım, ilk kızgınlığım, ilk aldanışımsın. 
Sen benim ilk ütülü gömleğim 
İlk şiirim, ilk kavgam, yaşamı ilk fark edişimsin. 

Sen benim 17 yaşımsın… 
Yazlık sinemanın kapısında, saçları taralı bir oğlan 
Cebimde iki gazoz parası, 
Gönlüne tarifsiz rüzgarlar dolar 
İki film bu akşam 
Birinde Yılmaz Güney oynuyor 
Birinde Fikret Hakan 
Bak Suat Sayın söylüyor cızırtılı plaktan 
‘Rüyadır gördüğüm bütün ümitler, 
Gözlerin beni perişan eyler, 
Aşk masalında şarkılar söyler, 
Beni hülyalara salan gözlerin.’ 
Yazlık sinemanın kapısında, saçları taralı bir oğlan; 
Bir külah çekirdeği 
Mangal gibi yüreği var bilesin!.. 

Sen benim 17 yaşımsın 
Deli çağımsın, aynaya ilk bakışımsın 
Babamla ilk kavgam, evden ilk kaçışımsın. 
Serçeleri sevdimse senden 
Minibüslerde muavinlik ettiysem, 
‘Bir teselli veri’ dinlediysem Orhan babadan 
Emirgan`da çay içtiysem 
Tophane’de sabahçı kahvelerini öğrendiysem 
Nerden bildiysem şiirlerini Ümit Yaşar’ın 
Pazar sabahları kapının önünden geçtiysem 
İçimde kıpır kıpır bu soğuk meltem 

Sen benim 17 yaşımsın 
Okulu ilk asışım, ilk kez birine gümüş kolye alışım 
Sen benim ilk sakarlığım, ilk tuhaflığım
İlk yakalanışımsın… 

Sen benim 17 yaşımsın 
Mahallenin delikanlısı, elleri ceplerinde, 
Dudağında ıslığı, başında kavak yelleri, 
Şarkılar mırıldanıyor; 
‘Zalimin zulmü varsa, sevenin Allah’ı var’ yeni çalıyor 
Kırk beşlik plaklarda 
Hayri Şahin ortalığı kavuruyor. 
Mahallenin delikanlısı, cebinde iki gazoz parası 
Yüreğinde bir pıtırtı 
Alışmaya çalışıyor, sana alışmaya… 
Akşamları işportaya çıkıyor 
Bir defter, bir kalem, bir çakı alana 
Aynayı bedava veriyor 
Yani günler geçiyor 17 yaşının bütün tadıyla 

Sen benim 17 yaşımsın; deli çağımsın 
İlk maça gidişim, Cemil Turan’ı ilk seyredişim 
İlk sevincimsin 
Ben anamın muskasını nasıl astıysam göğsüme, 
Öyle güvendiğimsin… 
Sabahları eskici geçiyor kapıdan 
Karşı komşu Nazile teyze ekmek istiyor bakkaldan 
Çocuklar top oynuyor mahallenin arsasında 
Bir bakıyorum cama da iki güvercin konuyor,iyi mi 
Her şey güzel oluyor, 

Bu hengame nasıl yakışıyorsa İstanbul’a
Bana da aşk öyle yakışıyor… 
Anam:’Koş kapa’ diyor muslukları 
Üç gündür akmayan sular geliyor 
Ben 17 yaşındayım 
Hayat benden yana duruyor… 

Sen benim 17 yaşımsın 
Deli çağımsın, ayakkabılarımın arkasına ilk basışımsın 
İlk cigaram, ilk kızgınlığım, ilk aldanışımsın, 
Sen benim ilk ütülü beyaz gömleğim, 
İlk şiirim, ilk kavgam, yaşamı ilk fark edişimsin
Sen benim 17 yaşımsın!
Sen benim, sen benim, sen benimsin
Sen benim, her şeyimsin… 
Hiçbir şeyimsin, hiçbir şeyimsin 

İbrahim Sadri

Beş Dakika Bekle Git

Sen istinyede bekle ben burdayım
İçimde köpek gibi havlayan yalnızlığım
Çünkü ben buradayım karanlıktayım
Belki gelmem gelemem beş dakika bekle git
Çünkü elimi kestim beni kan tutuyor
Şarabım bütün ekşi suyum soğuk
Yanımda olmadın mı seni daha bir çok seviyorum
Belki gelmem gelemem beş dakika bekle git

Yüzünü ıslatmadan ağlayabilir misin
Yarı geceden sonra telefon ettin mi hiç
Karanlık adamlar hüvviyetini sordu mu
Ben senin olmadığını arıyorum
Belki gelmem gelemem beş dakika bekle git
Belki gelmem gelemem beş dakika bekle git
Bana ait ne varsa hepsi seni korkutuyor
sana ait ne varsa hiçbiri benim değil
Belki ölmek hakkımı kullanıyorum
Belki gelmem gelemem 5 dakika bekle git
Belki gelmem gelemem 5 dakika bekle git

Attila İlhan

YÜZLEŞME / 3-Acının Ontolojisi

içimde bir ceset var,
naaşını kaldıramadığım bir ceset;
çürüyor,
içim çürüyor yokluğunda.

geçmişim öldü,
geleceğim öldü,
ben ölüyorum.

sensizlik çoğaldıkça
mütemadiyen bir tümör gibi
sarıyor tüm vücudumu
tüketiyor beni
tükeniyorum gitgide

Ekim 2016 / Beyoğlu

Diego Rivera'ma

Seni sevmeye başlayalı çok uzun zaman oldu. Küçük bir kız çocuğu idim, seni sevmeye başladığımda. Şimdi ise bedeni çürümeye başlayan yaşlı bir kadınım. Bütün bedenler çürüyor aslında Diego’m. Eskiyor bütün bedenler.

Ama acı çeken yüreği var ise bir bedenin, daha hızlı çürüyor o beden.

Benim acı çeken bir yüreğim var Diego. Seni sevmeye başladığım o günden beri, acı çeken bir yüreğim var.

Beni anlamadın demeyeceğim. Beni anladın. Zaten en dayanılmaz acı buydu. Sen beni anladın. Anladığın halde canımı yaktın Diego…

Ben de seni anlamak istedim. Tüm hayatımı, hayatımın her bir zerresini seni anlamaya adadım. Sen nereye gittiysen, ben de gittim. Sen neye güldüysen ona güldüm. Sen kimi sevdiysen onu sevdim. Hangi kadınla seviştiysen o kadınla seviştim. Bende bulamadığın ve başka kadınlarda aradığın şeyi keşfetmek için, senin öptüğün kadınları öptüm. Dokunduğun kadınlara dokundum…

Senin sevmediklerini de sevdim ben Diego. Neden sevmediğini anlamak için, onları… sevdim !!! Ya da sevmeye çalıştım… İçimdeki, sana dair olan öfkeyi dindirmek için yaptım belki. Öfkem dinmedi Diego.

Her defasında körkütük aşık olarak, sana döndüm. Ya da aslında senden hiç gitmemiştim.

Seninle Amerika’ya gelmemi istediğinde, benim olduğunu sandım. En büyük yanılgım oldu bu belki de. Sen ne benim ne de başka bir kadının olamazdın. Kimseye ait olamazdın sen ! Ruhun buna izin vermezdi. Oysa ki ben, sana ait oldum hep. Yattığım tüm adamlar ile sana ait olarak yattım Diego. Acı çekerek seviştim onlarla…

Bir tek senin çocuğunu doğurmak istedim. Ah Diego’m.. Bu paramparça rahmimden nefret ettim, bebeğimizi tutamayınca. Söküp atmak istedim rahmimi. Sana çocuk doğurmayı beceremeyen bir organı taşımak yük oldu bana.

Kanlar içinde kaldığımda beyaz çarşaflar üzerinde, bana nasıl acıyarak baktığını gördüm. Nasıl korktuğunu, ölmemden. Sırf bundan ölmedim ben diegom. sen acı çekme diye. ve beni terk ettiğinde, o kanlar içinde kaldığım günkü acı dolu bakışlarına sığınarak, acılı mektuplar yazdım sana. Çaresizlik kokan, kadınlık onurumu ayaklar altına aldığım mektuplar yazdım. Bana acı ve geri dön istedim. Buna bile razıydım sevgilim.

Senin çirkin olduğunu söyleyen annemden nefret ettim. Sana benim gibi bakamayan herkesten. Senin güzelliğini görememelerini anlayamadım hiç…

Kurbağa sevgilim, Diego’m… Bana dünyanın en büyük acısını yaşattın sen. Gün be gün öldüm seni sevmeye başladığım ilk andan itibaren.

Ama sevgilim, bir daha gelseydim dünyaya yine seni severdim… Canlı canlı çürüyeceğimi bilerek!

Frida Kahlo

MÜLKSÜZLER - Ursula K. Le Guin

Of, lanet olsun, hayır. Hiç konuşamayacak mıyım ben! Senin sorunun ne biliyor musun Shevek? Bir kamyon dolusu lanet olası tuğla gibi kanıtı biriktirene kadar hiç konuşmuyorsun, sonra da hepsini birden kafama atıyorsun ve geride yığının altında ezilip kalan kanlı bedene bakma gereği bile duymuyorsun.

...

- Ama bir çok kadının bir erkekle tek ilişkisi sahip olma ilişkisidir. Ya sahip olma, ya da sahip olunma.

- Bu konuda erkeklerden farklı olduklarını mı düşünüyorsun?

- Düşünmüyorum, biliyorum. Erkeğin istediği özgürlüktür. Kadının ise istediği mülkiyettir. Seni ancak başka bir şeyle takas edebilirse serbest bırakır. Bütün kadınlar mülkiyetçidir. 

...

Cennet onu cennet yapanlar içindir. Oraya ait değildi. Bir öncüydü, geçmişini, tarihini yadsıyan bir kuşaktandı. Anarres Göçmenleri, Eski Dünya ve onun geçmişine sırtlarını dönmüş, yalnızca gelecek için çalışmaya karar vermişlerdi. Ama nasıl ki gelecek kesin olarak geçmişe dönüşüyorsa, geçmiş de geleceğe dönüşür. Yadsımak başaramamaktır.

...

Seninle gurur duyduğumu itiraf etmeliyim. bu garip, değil mi? Mantıksız. Hatta mülkiyetçi. Sanki bana ait bir şeymişsin gibi! Ama insan yaşlandıkça her zaman tümüyle mantıklı olmayan bazı güvenceler arıyor.

...

Bu karabasan caddesinin en garip yanı da satılık milyonlarca şeyin hiçbirinin orada yapılmıyor olmasıydı. Orada yalnızca satıyorlardı. İşlikler, oymacılar, boyacılar, tasarımcılar, makineciler, neredeydi, eller neredeydi, yapan insanlar? Gözden uzak, başka bir yerde. Duvarlar arkasında. Dükkanlardaki herkes ya alıcı, ya satıcıydı. Nesnelere sahip olmak dışında bir ilişkileri yoktu.

...

Bir köşede bir çift, yavaş yavaş cinsel oyunlara girişmişti. Shevek iğrenerek başını çevirdi. Cinsellikte bile bencillik mi ediyorlardı? Eş'siz kişilerin yanında birbirini okşayıp sevişmek en az aç insanların önünde yemek yemek kadar kaba bir davranıştı.

...

Bu ayrılıktan pişmanlık duymayacağım. Bana daha az vermeye başladığımı gösterdi, sanki ben sana sahipmişim, sen de bana sahipmişsin ve yapılacak başka bir şey yokmuş gibi. Gerçeğin ise sahip olmayla hiç ilgisi yok. Yaptığımız Zaman'ın bütünselliğini söylemek.

...

Lütfen geri gel, ayrılık eğitici, tamam, ama benim istediğim eğitim senin varlığın. 

...

Bu yüzden Takver'le karşılıklı bağlılıkları, ilişkileri, dört yıllık ayrılıkları süresince tümüyle canlı kalmıştı. İkisi de ayrılık yüzünden acı çekmişlerdi, epeyce acı çekmişlerdi, ama ikisi de bağlılıklarından kaçarak acıyı reddetmeyi düşünmemişlerdi.

Çünkü ne de olsa, diye düşündü Shevek, Takver'in uyku sıcaklığında yatarken, ikisinin de aradığı şey coşkuydu -varolma-nın bütünlüğüydü. Acıdan kaçarsanız coşku şansını da yitirirsiniz. Zevk alabilirsiniz, hatta zevkin türlü çeşidini alabilirsiniz, ama doyamazsınız. Eve dönmenin ne olduğunu bilemezsiniz. 

Ursula K. Le Guin / 1974

Kırmızı Saçlı Kadın - Orhan Pamuk

Kuvvetli, kararlı bir babamız olsun, bize neyi yapıp neyi yapamayacağımızı söylesin isteriz. Niye? Neyi yapıp neyi yapamayacağımıza, neyin ahlaklı ve doğru, neyin ise günah ve yanlış olduğuna karar vermek zor olduğu için mi? Yoksa suçlu ve günahkar olmadığımızı işitmeye her zaman ihtiyaç duyduğumuz için mi? Bir baba ihtiyacı her zaman var mıdır, yoksa, kafamız karıştığı, dünyamız dağıldığı, ruhumuz daraldığı vakit mi isteriz babayı?

...

Bir başka örnek de Oidipus ile Sührab'ı birbirlerine o kadar benzeten, onları kardeş kılan, babasızlık ve yeni bir baba bulma heyecanıydı. Hem Sührab hem de Oidipus'un asıl babalarından uzak olmalarının üzerinde yeterince durmamıştım. Heralde yeni bir baba aradığımı kendimden de saklamak istiyordum da ondan, dedim kendi kendime. Babam beni, tıpkı Rüstem'in Sührab'a yaptığı gibi bırakıp önce hapse, sonra başka bir hayata gidince onun yerine kendime babalar aramış, onların öğütlerini dinlemiştim. MahmurtUsta'yı hala sık sık düşünüyordum: aklımın bir köşesinde gittikçe küçülen bir adam dünyanın bir ucundan öbür ucuna kuyu kazıyor, bazan da başka kıyafetlerle rüyalarıma giriyor ve hikayeler anlatıyordu. 

...

...kitabın, benim son sahnedeki monologlarım gibi hem içten hem de bir masal gibi olmalı. Hem yaşanmış bir hikaye gibi sahici, hem de bir efsane gibi tanıdık olmalı. O zaman yalnız hakim değil herkes anlar seni. Unutma, aslında baban da yazar olmak istemişti.

Ocak-Aralık 2015 / Orhan Pamuk

Ekim / 2016

YÜZLEŞME / 2-Biliyorsun

bir şey arıyorum kendimde
sana ait olmayan.

gözünün değmediği, 

elini sürmediğin, 

başımı döndüren kokunun sinmediği…

görüyorum ki hiçbir şey kalmamış bende

sana ait olmayan,

her şeyim sana ait.

vazgeç diyorsun

vazgeçmek ölmek demek;

biliyorsun...

çağlayan

ekim / 2016

Ötesi Yok

YÜZLEŞME / 1-Acının Anatomisi

acı çekmek özgürlükse özgürüz ikimizde
o yuvasız çalı kuşu bense kafeste kanarya
o dolaşmış daldan dala savurmuş yüreğini
ben bölmüşüm yüreğimi baş kaldıran dizelere

aramakmış oysa sevmek özlemekmiş oysa sevmek
bulup bulup yitirmekmiş düşsel bir oyuncağı
yalanmış hepsi yalan yalanmış hepsi yalan
sevmek diye bir şey varmış sevmek diye bir şey yokmuş

acı çektim günlerce acı çektim susarak
şu kısacık konuklukta deprem kargaşasında
yaşadım birkaç bin yıl acılara tutunarak
acı çekmek özgürlükse özgürüz ikimizde

10 Ekim 2016

https://www.youtube.com/watch?v=Zn4hItd3p6o

Yine bana bakarken yüzün kızarıyor
Toplum kurallarından kurtulamadık daha 
Bütün çayırlar bomboş
Görmüyor musun
Al başını dağlara çık
Avaz avaz şarkı söyle sokaklarda
Bir kibrit çak
Bütün evler yansın
Yüzbin yılın öcünü al bu şerefsiz dünyadan
Sonra kaldır kendini denize at
Biraz serinle
Sevebildiğim kadar insanım ben
On gram arsenik yeter canıma
Beni düşünme

...

Senin o yumru gözlerin yok mu 
Nasıl duruyor boşluğunda arzuların anlamıyorum
Nasıl nasıl bakıyor bana
Böyle merhametten uzak 

Git diyorsun
Nereye gideyim
Ümitlerim ne olacak
Bunca şiirleri kim söyleyecek sana
Kim anlatacak dünyaya sığmayan güzelliğini 

Biz Kardeş Değiliz / Ümit Yaşar Oğuzcan

Bugün ve Bugün

Öyle çabuk geçiyor ki günler 
Hele sen de bir bak hayatına. 
Daha dün doğmuşuz sanki 
Yeni okula başlamışız 
Yeni sevmişiz 

Öyle çabuk geçiyor ki günler 
Hele sen de bir bak hayatına 
Yarın bitecek sanki her şey 
Yarın ölecek gibiyiz. 

Daha doymamışız yaşamasına 
Günlerimiz dün bir, bugün iki 
Sakın bir şey bırakma yarına 
Yarın yok ki.

Özdemir Asaf