 |
| iki kişilik yalnızlığım fotoğraflarının önünde, birisi alıp götürdüğün, öteki bırakıp gittiğin. |
6.
ister ölüm olsun ister ayrılık,
insan unutur mu var olduğu bedeni?
dünya sözüm, can evim;
bir gün ağzından uzak gülerse ağzım
tanrı gökyüzüyle boğsun beni.
15.
beni unutmaktan koru
beni yalnızlıktan koru
içimdeki merhamet soğumasın
yüzünü çevirme acımdan
beni taşa dönmekten koru
21.
misafirler gitti,
biz kaldık yine.
eşyaların düzeni bozulmasın diye
çırpınıp durdum sessizce.
yeri değişen her şeyin
seni biraz daha uzaklaştırdığını söyledim.
öylece baktılar yüzüme.
insan anılarını nasıl korur başka?
bilmiyorum.
duvarda kocaman bir çivi deliği
yollarımın sahibi,
ben ölene kadar
ikimiz de bir yere gitmiyoruz.
34.
kefenimi toprağının altına sermedikçe
elimi çekmem senden, çekmemi bekleme.
Şükrü Erbaş
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder