Yaşanmışlık Üzerine

  Yazmak istiyorum ne zamandır bloga. Fakat sürekli yazdığım her harfi silmekle sona eriyor bu yazma maceram. Şimdi ise kararlıyım bu yazıyı yayınlamaya.

  Yazmak istiyorum. Yazmak bir tarafa, yalnızca parmaklarıma klavyenin tuşları önünde nöbet tutturmak bile iyi geliyor.

Not: Affınıza sığınıyorum bu "militarist" yaklaşımım nedeniyle.

  Beynim çok kısa süre içerisinde onlarca soru yöneltmekte benliğime... Bedenim ise bu soruların cevapsızlığının sancılarını çekmekte berdevam... Bu demek oluyor ki, herkesten kaçabilirsin, kaparsın kulaklarını ve duymazsın kimseyi. Fakat, hiçbir zaman kendine sorduğun sorulardan kaçamazsın.

  Yine istemsiz bir şekilde sorarsın o cevapsız soruyu;
   
                                                                   Neden..?

 Farkındayım aslında

her isyanda

daha da tükettiğimi

umudumu...



 Nâzım der ya bir şiirinde;

    <<Önemli olan zamana bırakmak değil
    zamana bırakmamaktır
    şimdi bana geçen o zamanın
    unutulmaz sancısı kalır>>

    Diye...
    İşte öyle bir şey...


  Velhâsıl yarın güzel bir gün olacak...
  Ve biz inanmalıyız insanlara:
  Gelecek güzel günleri beklerken...


 Hoşçakal'ın...