Denizin sonunda mavi bir duman gibi
gözümde tutuyorsun.
Yeşil bir erik dalı yüreğim,
sen altın tuylu bir yemiş;
sallanıyorsun...
<< Fakat ben seni böyle bir yemiş ve bir duman gibi görmenin yerine
sahiden görmek istiyorum; çıplak ayaklarını,
sahiden dokunmak istiyorum; uzun parmaklı ellerine... >>
Nâzım Hikmet Ran
|
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder