Sesi mor
dudakları açık mavi
elleri yine mor,
yine mor...
Girdi içeri,
bir giriş ki; yemyeşil.
Hep orda kaldı
istese de çıkamazdı ki.
Çıktı.
Bembeyaz çıktı hem de,
kalması da imkansızdı zaten,
beklenmiyordu da.
Pencereden izlemek kaldı geriye.
Bunun rengi olamazdı,
olmamalıydı,
olmadı.
Elleri yine mor,
yine mor...
Ağustos / 2015
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder