Sen kayıp giderken ellerimden
sensizliğe doğru
bardak kırmış bir çocuğun korkusu vardı üzerimde
ne yapacağım ben şimdi?
Ben daima bencildim sevdiğim
seni sevmede.
Sende ise suçu başkasına atmanın
verdiği sorumsuzluk hissi vardı.
İlk kez vücudunu tanıyan
bir çocuk misali
gereksiz bir gurur taşıyordun.
Sensizlikler çoğalıyordu
kapıyı kapattığında ardına kadar
Sensizlikten arda kalan
o muazzam boşlukta
seni hayal etmek şimdi
yolunu kaybeden çocuk misali...
Ağustos 2013
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder